Jak radzić sobie z trudnymi nazwami potraw?
Kosztowanie lokalnych smakołyków to ważny element poznawania kultury odwiedzanego na wycieczce firmowej kraju. Do samodzielnego złożenia zamówienia nie potrzeba zaawansowanej znajomości języka obcego, jednak zdecydowanie warto mieć pewność, jak wymawiać nazwy potraw. Wiedza ta pomoże również uniknąć faux pas w polskiej restauracji serwującej zagraniczną kuchnię.
Spośród europejskich państw, na kłopotliwe nazwy potraw wyjątkowo łatwo natknąć się we Francji, Włoszech i Hiszpanii. Jako że jednocześnie należą one do krajów najchętniej odwiedzanych przez turystów z całego świata, przyjrzymy się bliżej właśnie tamtejszym daniom.
We Francji
Każdy, kto zetknął się z językiem francuskim, z pewnością potwierdzi, że opanowanie bezbłędnego czytania to prawdziwe wyzwanie. Mówiąc o tym, jak poprawnie wymawiać obcojęzyczne nazwy potraw, nie można pominąć przysmaków rodem z Francji. Będąc na wycieczce szkolnej w Paryżu warto zamówić w sposób poprawny tradycyjne dania.
anchois = [wym. ąszła]
Przetwory z sardeli, nieodłączny składnik licznych francuskich potraw, np. sałatki nicejskiej.
crème brûlée = [wym. krem bryle]
Deser ze śmietanki, żółtek i cukru, zwieńczony warstwą skarmelizowanego cukru.
croissant = [wym. kruasą]
Ten maślany rogalik pochodzi z Francji, ale zadomowił się w piekarniach na całym świecie.
foie gras = [wym. fła gra]
Pasztet z kaczych i gęsich wątróbek, jedna z najbardziej wykwintnych potraw kuchni francuskiej.
quiche lorraine = [wym. kisz loren]
Nazwa quiche oznacza po prostu wytrawną tartę. Jej najsłynniejsza odmiana wywodzi się z Lotaryngii i wyróżnia się nadzieniem z kwaśnej śmietany, sera, jajek, boczku oraz szynki.
vinaigrette = [wym. winegret]
Choć ten typowo francuski sos cieszy się w Polsce dużą popularnością, nadal nie każdy potrafi poprawnie wymawiać jego nazwę.
Warto zauważyć, że niektóre kłopotliwe nazwy potraw zawierają wyjątkowo problematyczną literę “r”. Należy wymawiać ją nie jak w języku polskim, ale na modłę francuską, z tylną częścią języka przy podniebieniu.
We Włoszech
Choć język włoski słusznie wydaje się prostszy w wymowie od francuskiego, również posiada kilka nieintuicyjnych zasad, które prowadzą do powszechnych pomyłek. Podpowiadamy, jak wymawiać nazwy potraw w restauracji we Włoszech.
bruschetta = [wym. brusketta]
Grzanka z oliwą i czosnkiem, często podawana z dodatkiem pomidorów i bazylii, która w nazwie zdecydowanie nie ma “sz” ani “cz”.
gnocci = [wym. niokki]
Na właściwą wymowę tego słowa trudno wpaść bez znajomości podstaw języka włoskiego. Pod podchwytliwą nazwą kryją się najprostsze kopytka, zazwyczaj na bazie ziemniaków.
lasagne = [wym. lazanje]
W naszym kraju przyjęła się spolszczona nazwa “lazania”, jednak będą we Włoszech powinniśmy pamiętać, że w oryginale słowo to brzmi nieco inaczej.
penne = [wym. penne]
Makaron w kształcie rurek. Koniecznie wymawiany z podwójnym “n”!
prosciutto = [wym. prosziutto]
Suszona szynka podawana na surowo.
spaghetti bolognese = [wym. spagetti bolonieze]
Makaron po bolońsku, w oryginalnym wariancie z dodatkiem pomidorów, włoszczyzny, siekanego mięsa (coraz częściej zastępowanego mielonym) i czerwonego wina.
tagliatelle = [wym. taliatelle]
Makaron w kształcie długich i szerokich na prawie 1 cm wstążek.
W Hiszpanii
Jak wymawiać trudne nazwy dań coraz popularniejszej kuchni hiszpańskiej? Językowych pułapek jest na szczęście niewiele, ale bez ich znajomości lokalny kelner lub sprzedawca może nas nie zrozumieć.
alfajor = [wym. alfahor]
Kruche ciasteczka z kajmakiem. Warto zauważyć, że w hiszpańskim literę “j” wymawiamy jak dźwięk “h”.
chorizo = [wym. czoriso]
Surowa lub suszona kiełbasa wieprzowa z dodatkiem intensywnych w smaku przypraw.
gazpacho = [wym. gaspaczo lub gaspaczio]
Wywodząca się z Andaluzji zupa warzywna, podawana na zimno.
paella = [wym. paeja]
Wizytówka hiszpańskiej kuchni, czyli ryż smażony na dużej, płaskiej patelni, z dodatkiem owoców morza, drobiu i warzyw. Charakterystyczną żółtą barwę nadaje mu szafran.
tortilla = [wym. tortija]
Słowo to określa nie tylko meksykański placek, ale również omlet ziemniaczany bardzo popularny w Hiszpanii.
Problematyczne klasyki z innych krajów
Przykładów dań, których nazwy wielu Polaków wymawia błędnie, można doszukać się w niemal każdej kuchni narodowej. Oto jak poprawnie wymawiać obcojęzyczne nazwy potraw z innych krajów.
fondue = [wym. fądi]
Przysmak rodem ze Szwajcarii. Idea dania polega na maczaniu kawałków pieczywa lub warzyw w mieszance roztopionych serów z dodatkiem białego wina.
tzatziki = [wym. caciki]
Grecki dip z gęstego jogurtu, ogórka, czosnku i oliwy. “Tz” wymawiamy jak “c”. Kłopotliwe nazwy potraw greckich często są spowodowane odmiennością alfabetu.
wasabi = [wym. łasabi]
W zrozumieniu, jak wymawiać nazwy potraw i składników charakterystycznych dla kuchni japońskiej, bardzo pomaga latynizacja oryginalnych słów. “Wasabi” wydaje się łatwiejsze do przeczytania niż “山葵”, prawda?
Jak wymawiać nazwy kaw?
Wiemy już, jak wymawiać trudne nazwy dań z kilku krajów, ale okazuje się, że na językowe zagwozdki możemy się natknąć również… w kawiarni!
cappuccino = [wym. kapuczino]
Typowo śniadaniowa kawa, podawana w filiżance, z dużą ilością spienionego mleka.
espresso = [wym. espresso]
Ok. 70-mililitrowa filiżanka mocnej, czarnej kawy. W nazwie nie ma litery “x”.
latte macchiato = [wym. latte makkiato]
By przygotować tę kawę, należy do gorącego mleka powoli dolewać espresso.
mocha = [wym. moka]
Kawa z gorącym mlekiem i czekoladą
Warto wiedzieć nie tylko, jak wymawiać nazwy kaw, ale również czym różnią się od siebie poszczególne sposoby przygotowania. W polskich kawiarniach coraz częściej spotyka się profesjonalnych baristów, którzy chętnie pomagają w wyborze i podpowiadają, że kawę można pić nie tylko z mlekiem i cukrem lub bez.